ظروف يك بار مصرف ، قاتلان خاموش
صفحه 1 از 1
ظروف يك بار مصرف ، قاتلان خاموش
ظروف يك بار مصرف ، قاتلان خاموش ( قسمت اول )
جام جم آنلاين: وقتي تشنه ميشويم و به آب سردكني ميرسيم، با ولع عجيبي ليوان يكبار مصرف حاضر و آماده را از جايگاه مخصوص آن برداشته، آنرا پر كرده و خود را سيرآب ميكنيم. وقتي گرسنه ميشويم و امكان دسترسي به بشقاب و قاشق و ديگر وسايل غذاخوردن نيست، به خوردن غذا در ظروف يكبار مصرف راضي شده و لذت هم ميبريم اما در شرايطي كه به نظر ميرسد استفاده از ظروف و ليوانهاي يكبار مصرف به امري اجتنابناپذير در كشورمان تبديل شده است، ميتوان اين سوال را مطرح كرد كه استفاده از اين ظروف چقدر ميتوان براي سلامتي انسان ضرر دارد؟
در اين باره عليرضا خاكيفيروز - مدير امور پژوهشي سلولزي و بستهبندي موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران - در گفتگو با ايسنا، به وجود 3 هزار واحد مجاز و غيرمجاز توليد ظروف يكبار مصرف در كشور اشاره ميكند: كارهاي تحقيقاتي درباره مضرات استفاده از ظروف يكبار مصرف به ويژه روي دو نوع ظرف پلي استايرن و PVC انجام شده است. به اين دو نوع ظرف، مواد شيميايي زيادي مانند پايداركنندهها، روانكنندهها، نرمكنندهها، رنگدانهها، پركنندهها، مواد ضدالكتريسيته، مواد ماتكننده اضافه ميكنند كه كليه اين مواد براي سلامتي انسان مضر هستند.
وي وجود منومر آزاد در ظروف يكبار مصرف نوع PVC را عامل خطرناكي براي سلامتي انسان ميداند:«مونومر در واقع يك واحد ساختار پليمر و مولكول اوليه پليمر است. همچنين در ظروف PVC وينيل كلرايد كه سمي بودن آن براي انسان به اثبات رسيده است، وجود دارد. ضمن اينكه مولكول اوليه پلي استايرن، استايرن است كه داراي حلقه آروماتيك بوده و اين حلقه براي سلامتي انسان فوقالعاده خطرناك است و در جهان نيز سرطانزا بودن آن به اثبات رسيده است. به اين ترتيب به نظر ميرسد ظروف يكبار مصرف از نوع PVC و پلياستايرن بايد از چرخه بستهبندي مواد غذايي حذف شوند».
«خاكي فيروز» سرايت مواد سمي از ظروف يكبار مصرف به بدن انسان را محتمل ميداند:«اين مواد به مرور زمان در بدن جمع ميشوند و بارها شده كه ميشنويم فردي به ظاهر سالم بوده، اما در عرض يك ماه از پا در آمده است كه دليل اصلي آن نيز ميتواند گذشتن ميزان اين مواد در بدن انسان از سطح مجاز باشد». وي درباره علائم تشخيص اين ظروف توضيح ميدهد:«پشت ظروف پلي استايرن علامت PS حك شده كه اين علامت براي ظروف PVC نيز همان علامت PVC است. هر دو نوع ظرف شفاف هستند. ظروف پلياستايرن خشپذير نيست و PVC هم اگر به آن نرمكننده نزنند، خشپذير نيست؛ ضمن اينكه هر دو كاملا شكننده هستند. به PVC نيز اگر مواد نرمكننده نزنند، شكننده نخواهد بود. همچنين اگر ظروف PVC گرم شوند، در صورت تماس با فلزات به آنها ميچسبند. هنگامي كه ظرف نوع PVC را در مقابل شعله آتش نگه ميداريم، با شعله زرد ميسوزد، اما وقتي كه شعله را دور ميكنيم به واسطه اينكه ظروف PVC داراي كلر هستند، به سرعت آتش خاموش ميشود. در عوض پلياستايرن در هنگام سوختن با شعله دوده ميكند».
او درباره موارد مصرف ظروف يكبار مصرف PVC و پلياستايرن ميگويد:«ظروف پلياستايرن در ليوانهاي آب، كارد، چنگال، قاشق و ظروف غذايي مورد استفاده قرار ميگيرند. به عنوان مثال در چلوكبابيها ظروفي كه به صورت فوم هستند، نوعي پلياستايرن هستند كه به آنها گاز هگزان ميزنند. اين گاز در دماي 160 درجه آزاد ميشود و دماي غذاي داخل ظرف نيز چون 200 درجه است، بنابراين اين گاز به همراه غذا به بدن انسان منتقل ميشود».
گفتني است كه گاز هگزان عوارضي مانند سر درد را به همراه دارد. مدير امور پژوهشي سلولزي و بستهبندي موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران درباره ظروف يكبار مصرف PVC در بستهبندي مواد غذايي نيز توضيحاتي ميدهد: ظروف يكبار مصرف PVC در بستهبندي مواد غذايي مانند گوشت مرغ و ماهي و بستهبندي كپسولهاي دارويي، آدامس و باتري به كار ميروند. بستهبندي با اين نوع ظروف در مورد مواد خشك زيان چنداني ندارد، اما براي مواد غذايي مرطوب امكان مهاجرت مونومر آزاد به داخل مواد غذايي و سپس بدن بسيار محتمل است.
اما «خاكيفيروز» به نكته جالبي نيز اشاره ميكند: ضرر ظروف يكبار مصرف پلياستايرن در هنگام مصرف مواد نوشيدني اسيدي و چرب مانند نوشابه و كاكائو بسيار بيشتر از مصرف چاي داغ است. در شرايطي كه هنوز ضرر انواع ديگر ظروف يكبار مصرف مانند پلياتيلن و پليپروپلين به اثبات نرسيده است، در مورد ويژگيهاي آنها ميتوان گفت كه هر دوي اين نوع ظروف مات بوده و به ترتيب علامتهاي PE و PP پشت آنها حك شده است؛ شكننده نبوده و با شعله آبي و زرد ميسوزند و در هنگام سوختن چكه هم ميكنند.
وي در ادامه درباره دليل اصلي توليد اين مواد در كشور عليرغم زيانبار بودن مصرف آنها توضيح ميدهد:به اين دليل كه استاندارد ظروف يكبار مصرف اجباري نيست، واحدهاي توليدي ميتوانند بدون مجوز به توليد اقدام كنند. در اين زمينه بايد تقاضاي اجباري شدن استاندارد ظروف يكبار مصرف به موسسه ارايه شود تا در اين مورد تصميمگيري شود، اما متاسفانه تاكنون هيچ تقاضايي نشده است.
همچنين لزوم همكاري ميان موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران و معاونت غذا و دارو وزارت بهداشت در زمينه استفاده از ظروف يكبار مصرف كاملا حس ميشود.
وي با بيان اينكه استفاده از ظروف يكبار مصرف شيشهاي و كاغذي بهتر از ديگر انواع آنهاست، تصريح ميكند كه در دنيا استفاده از ظروف پلياستايرن و PVC منسوخ شده و بايد از رده خارج شوند.
جام جم آنلاين: وقتي تشنه ميشويم و به آب سردكني ميرسيم، با ولع عجيبي ليوان يكبار مصرف حاضر و آماده را از جايگاه مخصوص آن برداشته، آنرا پر كرده و خود را سيرآب ميكنيم. وقتي گرسنه ميشويم و امكان دسترسي به بشقاب و قاشق و ديگر وسايل غذاخوردن نيست، به خوردن غذا در ظروف يكبار مصرف راضي شده و لذت هم ميبريم اما در شرايطي كه به نظر ميرسد استفاده از ظروف و ليوانهاي يكبار مصرف به امري اجتنابناپذير در كشورمان تبديل شده است، ميتوان اين سوال را مطرح كرد كه استفاده از اين ظروف چقدر ميتوان براي سلامتي انسان ضرر دارد؟
در اين باره عليرضا خاكيفيروز - مدير امور پژوهشي سلولزي و بستهبندي موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران - در گفتگو با ايسنا، به وجود 3 هزار واحد مجاز و غيرمجاز توليد ظروف يكبار مصرف در كشور اشاره ميكند: كارهاي تحقيقاتي درباره مضرات استفاده از ظروف يكبار مصرف به ويژه روي دو نوع ظرف پلي استايرن و PVC انجام شده است. به اين دو نوع ظرف، مواد شيميايي زيادي مانند پايداركنندهها، روانكنندهها، نرمكنندهها، رنگدانهها، پركنندهها، مواد ضدالكتريسيته، مواد ماتكننده اضافه ميكنند كه كليه اين مواد براي سلامتي انسان مضر هستند.
وي وجود منومر آزاد در ظروف يكبار مصرف نوع PVC را عامل خطرناكي براي سلامتي انسان ميداند:«مونومر در واقع يك واحد ساختار پليمر و مولكول اوليه پليمر است. همچنين در ظروف PVC وينيل كلرايد كه سمي بودن آن براي انسان به اثبات رسيده است، وجود دارد. ضمن اينكه مولكول اوليه پلي استايرن، استايرن است كه داراي حلقه آروماتيك بوده و اين حلقه براي سلامتي انسان فوقالعاده خطرناك است و در جهان نيز سرطانزا بودن آن به اثبات رسيده است. به اين ترتيب به نظر ميرسد ظروف يكبار مصرف از نوع PVC و پلياستايرن بايد از چرخه بستهبندي مواد غذايي حذف شوند».
«خاكي فيروز» سرايت مواد سمي از ظروف يكبار مصرف به بدن انسان را محتمل ميداند:«اين مواد به مرور زمان در بدن جمع ميشوند و بارها شده كه ميشنويم فردي به ظاهر سالم بوده، اما در عرض يك ماه از پا در آمده است كه دليل اصلي آن نيز ميتواند گذشتن ميزان اين مواد در بدن انسان از سطح مجاز باشد». وي درباره علائم تشخيص اين ظروف توضيح ميدهد:«پشت ظروف پلي استايرن علامت PS حك شده كه اين علامت براي ظروف PVC نيز همان علامت PVC است. هر دو نوع ظرف شفاف هستند. ظروف پلياستايرن خشپذير نيست و PVC هم اگر به آن نرمكننده نزنند، خشپذير نيست؛ ضمن اينكه هر دو كاملا شكننده هستند. به PVC نيز اگر مواد نرمكننده نزنند، شكننده نخواهد بود. همچنين اگر ظروف PVC گرم شوند، در صورت تماس با فلزات به آنها ميچسبند. هنگامي كه ظرف نوع PVC را در مقابل شعله آتش نگه ميداريم، با شعله زرد ميسوزد، اما وقتي كه شعله را دور ميكنيم به واسطه اينكه ظروف PVC داراي كلر هستند، به سرعت آتش خاموش ميشود. در عوض پلياستايرن در هنگام سوختن با شعله دوده ميكند».
او درباره موارد مصرف ظروف يكبار مصرف PVC و پلياستايرن ميگويد:«ظروف پلياستايرن در ليوانهاي آب، كارد، چنگال، قاشق و ظروف غذايي مورد استفاده قرار ميگيرند. به عنوان مثال در چلوكبابيها ظروفي كه به صورت فوم هستند، نوعي پلياستايرن هستند كه به آنها گاز هگزان ميزنند. اين گاز در دماي 160 درجه آزاد ميشود و دماي غذاي داخل ظرف نيز چون 200 درجه است، بنابراين اين گاز به همراه غذا به بدن انسان منتقل ميشود».
گفتني است كه گاز هگزان عوارضي مانند سر درد را به همراه دارد. مدير امور پژوهشي سلولزي و بستهبندي موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران درباره ظروف يكبار مصرف PVC در بستهبندي مواد غذايي نيز توضيحاتي ميدهد: ظروف يكبار مصرف PVC در بستهبندي مواد غذايي مانند گوشت مرغ و ماهي و بستهبندي كپسولهاي دارويي، آدامس و باتري به كار ميروند. بستهبندي با اين نوع ظروف در مورد مواد خشك زيان چنداني ندارد، اما براي مواد غذايي مرطوب امكان مهاجرت مونومر آزاد به داخل مواد غذايي و سپس بدن بسيار محتمل است.
اما «خاكيفيروز» به نكته جالبي نيز اشاره ميكند: ضرر ظروف يكبار مصرف پلياستايرن در هنگام مصرف مواد نوشيدني اسيدي و چرب مانند نوشابه و كاكائو بسيار بيشتر از مصرف چاي داغ است. در شرايطي كه هنوز ضرر انواع ديگر ظروف يكبار مصرف مانند پلياتيلن و پليپروپلين به اثبات نرسيده است، در مورد ويژگيهاي آنها ميتوان گفت كه هر دوي اين نوع ظروف مات بوده و به ترتيب علامتهاي PE و PP پشت آنها حك شده است؛ شكننده نبوده و با شعله آبي و زرد ميسوزند و در هنگام سوختن چكه هم ميكنند.
وي در ادامه درباره دليل اصلي توليد اين مواد در كشور عليرغم زيانبار بودن مصرف آنها توضيح ميدهد:به اين دليل كه استاندارد ظروف يكبار مصرف اجباري نيست، واحدهاي توليدي ميتوانند بدون مجوز به توليد اقدام كنند. در اين زمينه بايد تقاضاي اجباري شدن استاندارد ظروف يكبار مصرف به موسسه ارايه شود تا در اين مورد تصميمگيري شود، اما متاسفانه تاكنون هيچ تقاضايي نشده است.
همچنين لزوم همكاري ميان موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران و معاونت غذا و دارو وزارت بهداشت در زمينه استفاده از ظروف يكبار مصرف كاملا حس ميشود.
وي با بيان اينكه استفاده از ظروف يكبار مصرف شيشهاي و كاغذي بهتر از ديگر انواع آنهاست، تصريح ميكند كه در دنيا استفاده از ظروف پلياستايرن و PVC منسوخ شده و بايد از رده خارج شوند.
ادامه در قسمت دوم
رد: ظروف يك بار مصرف ، قاتلان خاموش
ظروف يك بار مصرف ، قاتلان خاموش ( قسمت دوم )
آلودگي ظروف یكبار مصرف در ایران
ناظری وجود ندارد! ظروف یكبار مصرف در ایران حاوی پلیمرهایی هستند كه وقتی گرما میخورند، رادیكال آزاد تولید میكنند.علاوه این كه تولید این ظروف در كشور استاندارد نیست و هیچ نظارتی روی تولید آنها نمیشود، مواد افزودنی موجود در آنها هم به هیچ وجه كنترل نمیشود و متخصصان شیمی به هیچ عنوان روی تولید این ظروف نظارت ندارند.
غیرواگیرها با اهمیتترند اما با وجود این كه به عقیده عدهای از متخصصان، استفاده از ظروف یكبار مصرف از بروز و شیوع بیماریهای عفونی جلوگیری میكنند، كارشناسان شیمی و بهداشت محیط ، نظر كاملا مخالفی دارند. شاید این ظروف از بروز بیماریهای عفونی جلوگیری كنند، چون با یك بار مصرف دور انداخته میشوند، ولی باید توجه داشت كه پیویسی هم منجر به بروز انواع اختلالات گوارشی و ریوی، علاوه بر سرطان و سایر بیماریهای غیرواگیر میشود. اهمیت این موضوع هم زمانی روشنتر میشود كه بدانیم ما برای بیماران سرطانی و گوارشی هزینههای بالایی صرف میكنیم، ولی برای بیماریهای واگیرداری كه قابل كنترل است، مثل تب روده و حصبه، احتیاج به صرف هزینههای بالایی نداریم.
معمولا بیماریهای ناشی از این ظروف دیر تشخیص داده میشوند و حتی در صورت تشخیص به راحتی درمانپذیر نیستند، چون مواد شیمیایی روی بدن، انواع و اقسام تاثیرات را دارند. علاوه بر این به عقیده كارشناسان بهداشت محیط در ساخت ظروف یكبار مصرف، به منظور جلوگیری از شكنندگی ظروف، از مواد پلاستیكی لایزر استفاده میشود. بنابراین اگر درون این ظروف آب جوش یا غذای داغ مانند آش ریخته شود، این مواد حل شده، وارد بدن میشوند و به دلیل داشتن تركیبات خاص، منجر به بروز سرطانهای مختلف میشوند. البته كارشناسان اذعان میكنند که این خاصیت به خصوص در مورد ظروف یكبار مصرف شفاف كه درصد بالاتری از مواد سرطانزا را دارا هستند و در جامعه كاربرد بیشتری هم دارند، بسیار حائز اهمیت است.
در عین حال علاوه بر انواع پلاستیكهایی كه به عنوان ظروف یكبار مصرف در سرو چای یا غذا مورد استفاده قرار میگیرند، دستهای دیگر از این مواد به عنوان ظروف آشپزخانه، ظروف نگهداری غذا در یخچال، ظروف بستهبندی مواد غذایی به خصوص لبنیات مانند ماست و پنیر و همچنین بطریهای آب معدنی استفاده میشوند كه استفاده از این ظروف نیز مستلزم رعایت نكات ایمنی خاصی است.
به طور كلی پلاستیكها، پلیمرهایی هستند كه از سنتز مواد اولیهای به نام مونومر تهیه میشوند. مونومرها موادی سمی و برای سلامت انسان مضر هستند؛ در حالی كه پلیمرها خنثی هستند و مشكلی ندارند. اما اشكال كار اینجاست كه معمولاً در فرایند تهیه پلیمرها، مقداری مونومر باقی میماند.
اگر این فرآیند، اصولی و مطابق استانداردهای لازم صورت گرفته باشد، مشكلی برای سلامت افراد به وجود نمیآورد. برای همین در استفاده از پلاستیكها به عنوان ظروف غذا باید بسیار محتاط بود و در ضمن به هر نوع پلاستیكی نباید مجوز بستهبندی مواد غذایی داده شود.
در میان تمام انواع ظروف یكبار مصرف، شاید بتوانیم از بطریهای آب آشامیدنی به عنوان پرمصرفترین انواع این ظروف نام ببریم. بطریهایی كه حتی اگر حاوی آب معدنی نباشند، به طور مرتب از آب شهری پر میشوند و درون یخچال قرار میگیرند تا آب خنك مصرفی خانواده را تامین كنند. معمولا جنس این بطریها از پیویسی است كه مشكلی هم برای سلامت انسان به وجود نمیآورد، اما اگر آب بیش از 6 ماه در این ظروف نگهداری شود، آلوده میشود. بنابراین خانوادهها باید از استفاده مكرر این ظروف برای نگهداری آب در یخچال خودداری كنند.
چرخه ناسالم بازیافت با این حال عوارض ظروف یكبار مصرف تنها به سلامت انسان ختم نمیشوند، چون به عقیده كارشناسان برگشتپذیری این ظروف به محیط بین 100تا 200 سال است و از همه مهم تر، این مواد دوباره بازیافت میشوند.علاوه بر این، همین مواد بازیافت شده باعث بروز انواع بیماریهای دیگر میشوند،در حالیكه خیلی از مردم در هنگام استفاده از این مواد بازیافتی از عوارض آنها كاملا بیخبرند.
پیویسیهای استاندارد در ظروف یكبار مصرفی كه داخل هواپیما در دسترس مردم قرار میگیرند، بیضرر هستند،این ظروف به صورت فوم هستند، ولی آنقدر هزینههایشان بالا ست كه باز هم تولید همان ظروف غیر استاندارد ترجیح داده میشود، در حالیكه در ساخت همین ظروف غیر استاندارد هم حتی یك متخصص تغذیه و یا یك كارشناس شیمی وجود ندارد. بستهبندی مواد غذایی سرد با این ظروف چون حرارتی نمیبینند، مشكلی ایجاد نمیكنند، اما این ظروف گاهی آنقدر داغ میشوند كه ماده غذایی در آنها حالت ظرف را به خود میگیرد، بخصوص در مراسم و عزاداریها.
یكی از دلایلی كه سرطان در گذشته اینقدر سر زبانها نبود و حالا اینقدر شایع است، به خاطر همین مواد شیمیایی است.
متاسفانه مسئولان توجه ندارند كه هزینههای سلامت مردم، مقدم برهزینههای تولید ظروف استاندارد است، چون حاضرند سالانه میلیاردها دلار دارو وارد كنند، ولی برای استاندارد كردن تولیداتشان هزینه اضافی تقبل نمیكنند.
توضيح: در كشورهاى بيشرفته جهان؛ امروزه ظروف يكبار مصرفي را از جوب يا مواد خوراكي مانند سيب زميني يا سبوس غلات مي سازند
آلودگي ظروف یكبار مصرف در ایران
ناظری وجود ندارد! ظروف یكبار مصرف در ایران حاوی پلیمرهایی هستند كه وقتی گرما میخورند، رادیكال آزاد تولید میكنند.علاوه این كه تولید این ظروف در كشور استاندارد نیست و هیچ نظارتی روی تولید آنها نمیشود، مواد افزودنی موجود در آنها هم به هیچ وجه كنترل نمیشود و متخصصان شیمی به هیچ عنوان روی تولید این ظروف نظارت ندارند.
غیرواگیرها با اهمیتترند اما با وجود این كه به عقیده عدهای از متخصصان، استفاده از ظروف یكبار مصرف از بروز و شیوع بیماریهای عفونی جلوگیری میكنند، كارشناسان شیمی و بهداشت محیط ، نظر كاملا مخالفی دارند. شاید این ظروف از بروز بیماریهای عفونی جلوگیری كنند، چون با یك بار مصرف دور انداخته میشوند، ولی باید توجه داشت كه پیویسی هم منجر به بروز انواع اختلالات گوارشی و ریوی، علاوه بر سرطان و سایر بیماریهای غیرواگیر میشود. اهمیت این موضوع هم زمانی روشنتر میشود كه بدانیم ما برای بیماران سرطانی و گوارشی هزینههای بالایی صرف میكنیم، ولی برای بیماریهای واگیرداری كه قابل كنترل است، مثل تب روده و حصبه، احتیاج به صرف هزینههای بالایی نداریم.
معمولا بیماریهای ناشی از این ظروف دیر تشخیص داده میشوند و حتی در صورت تشخیص به راحتی درمانپذیر نیستند، چون مواد شیمیایی روی بدن، انواع و اقسام تاثیرات را دارند. علاوه بر این به عقیده كارشناسان بهداشت محیط در ساخت ظروف یكبار مصرف، به منظور جلوگیری از شكنندگی ظروف، از مواد پلاستیكی لایزر استفاده میشود. بنابراین اگر درون این ظروف آب جوش یا غذای داغ مانند آش ریخته شود، این مواد حل شده، وارد بدن میشوند و به دلیل داشتن تركیبات خاص، منجر به بروز سرطانهای مختلف میشوند. البته كارشناسان اذعان میكنند که این خاصیت به خصوص در مورد ظروف یكبار مصرف شفاف كه درصد بالاتری از مواد سرطانزا را دارا هستند و در جامعه كاربرد بیشتری هم دارند، بسیار حائز اهمیت است.
در عین حال علاوه بر انواع پلاستیكهایی كه به عنوان ظروف یكبار مصرف در سرو چای یا غذا مورد استفاده قرار میگیرند، دستهای دیگر از این مواد به عنوان ظروف آشپزخانه، ظروف نگهداری غذا در یخچال، ظروف بستهبندی مواد غذایی به خصوص لبنیات مانند ماست و پنیر و همچنین بطریهای آب معدنی استفاده میشوند كه استفاده از این ظروف نیز مستلزم رعایت نكات ایمنی خاصی است.
به طور كلی پلاستیكها، پلیمرهایی هستند كه از سنتز مواد اولیهای به نام مونومر تهیه میشوند. مونومرها موادی سمی و برای سلامت انسان مضر هستند؛ در حالی كه پلیمرها خنثی هستند و مشكلی ندارند. اما اشكال كار اینجاست كه معمولاً در فرایند تهیه پلیمرها، مقداری مونومر باقی میماند.
اگر این فرآیند، اصولی و مطابق استانداردهای لازم صورت گرفته باشد، مشكلی برای سلامت افراد به وجود نمیآورد. برای همین در استفاده از پلاستیكها به عنوان ظروف غذا باید بسیار محتاط بود و در ضمن به هر نوع پلاستیكی نباید مجوز بستهبندی مواد غذایی داده شود.
در میان تمام انواع ظروف یكبار مصرف، شاید بتوانیم از بطریهای آب آشامیدنی به عنوان پرمصرفترین انواع این ظروف نام ببریم. بطریهایی كه حتی اگر حاوی آب معدنی نباشند، به طور مرتب از آب شهری پر میشوند و درون یخچال قرار میگیرند تا آب خنك مصرفی خانواده را تامین كنند. معمولا جنس این بطریها از پیویسی است كه مشكلی هم برای سلامت انسان به وجود نمیآورد، اما اگر آب بیش از 6 ماه در این ظروف نگهداری شود، آلوده میشود. بنابراین خانوادهها باید از استفاده مكرر این ظروف برای نگهداری آب در یخچال خودداری كنند.
چرخه ناسالم بازیافت با این حال عوارض ظروف یكبار مصرف تنها به سلامت انسان ختم نمیشوند، چون به عقیده كارشناسان برگشتپذیری این ظروف به محیط بین 100تا 200 سال است و از همه مهم تر، این مواد دوباره بازیافت میشوند.علاوه بر این، همین مواد بازیافت شده باعث بروز انواع بیماریهای دیگر میشوند،در حالیكه خیلی از مردم در هنگام استفاده از این مواد بازیافتی از عوارض آنها كاملا بیخبرند.
پیویسیهای استاندارد در ظروف یكبار مصرفی كه داخل هواپیما در دسترس مردم قرار میگیرند، بیضرر هستند،این ظروف به صورت فوم هستند، ولی آنقدر هزینههایشان بالا ست كه باز هم تولید همان ظروف غیر استاندارد ترجیح داده میشود، در حالیكه در ساخت همین ظروف غیر استاندارد هم حتی یك متخصص تغذیه و یا یك كارشناس شیمی وجود ندارد. بستهبندی مواد غذایی سرد با این ظروف چون حرارتی نمیبینند، مشكلی ایجاد نمیكنند، اما این ظروف گاهی آنقدر داغ میشوند كه ماده غذایی در آنها حالت ظرف را به خود میگیرد، بخصوص در مراسم و عزاداریها.
یكی از دلایلی كه سرطان در گذشته اینقدر سر زبانها نبود و حالا اینقدر شایع است، به خاطر همین مواد شیمیایی است.
متاسفانه مسئولان توجه ندارند كه هزینههای سلامت مردم، مقدم برهزینههای تولید ظروف استاندارد است، چون حاضرند سالانه میلیاردها دلار دارو وارد كنند، ولی برای استاندارد كردن تولیداتشان هزینه اضافی تقبل نمیكنند.
توضيح: در كشورهاى بيشرفته جهان؛ امروزه ظروف يكبار مصرفي را از جوب يا مواد خوراكي مانند سيب زميني يا سبوس غلات مي سازند
مواضيع مماثلة
» ظروف مسي ميكروب ها را از بين مي برد
» تلويزيون هايتان را خاموش كنيد.بچه هايتان را روشن!
» مصرف بيش از اندازه نمك، سرطانزا است
» هشدار درباره مصرف فست فود
» خطر مصرف داروي مسکّن
» تلويزيون هايتان را خاموش كنيد.بچه هايتان را روشن!
» مصرف بيش از اندازه نمك، سرطانزا است
» هشدار درباره مصرف فست فود
» خطر مصرف داروي مسکّن
صفحه 1 از 1
صلاحيات هذا المنتدى:
شما نمي توانيد در اين بخش به موضوعها پاسخ دهيد